تلخ عین عسل

برشی از کتاب: تعدادی از دوستان و آشنایان لشکری و کشوری تولد حضرت ریاست جمهوری را در یکی از گاوداری‌های بی‌شمارش که رو به دریا بود، جشن گرفته بودند. بعد از صرف غذا و اتمام مراسم رسمی و سخنرانی‌ها و تعارف‌های بی سروته، میهمانان به فکر افتادند راهی بیابند تا ایشان را از افسردگی و کسالت درآورند. عالیجناب اخلاقشان به هم ریخته بود. یکی لودگی می‌کرد، یکی می‌رقصید یکی شوخی‌های بی‌مزه پیش می‌کشید و خلاصه هرکه هرچه در چنته داشت به کار زد اما هیچ کدام افاقه نکرد. گارد محافظین آماده شد، رییس جمهور فرمودند اتومبیل را بیاورند. درست در همین موقع وزیر فرهنگ فکر بکری به سرش زد. او ذوق زده پیشنهاد یک بازی را طرح کرد و اسم آن را «ویلیام تل» بازی گذاشت. در توضیح روش بازی گفت«میهمانان عالی مقام که شرف حضور دارند مفتخر می‌شوند میوه‌ای بر سر بگذارند و چون تیروکمان نداریم مقام عالی ریاست جمهوری با تپانچه میوه را بزنند.» مقام ریاست جمهوری بدشان نیامد. وزیر فرهنگ بلافاصله خود پیش قدم شد و انبه‌ای را که همسرش با دلشوره به او داد، ذوق زده گرفت و روی سرش گذاشت. رییس تشریفات، اسلحه و مهمات جعبه اسلحه را در برابر ایشان گرفت. عالیجناب تپانچه کالیبر ۴۵ اسمیت اندوسن دسته صدفی را انتخاب کرد. همانطور که بعضی انتظار داشتند گلوله کاری بود و مغز وزیر را به دیوار پاشید. انبه بدون آنکه خش بردارد به زمین افتاد. مراسم تشییع جنازه وزیر فرهنگ با شکوه تمام برگزار شد.