خورشید های سیاه

در فاصله سال‌های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۹ سیاهپوستی به صورت اساسی در شعر گنجانده شد. تجربۀ زیست شده عمومی که برای همۀ مردمان تحت سلطۀ نظام اجتماعی وجود داشت و باعث همنوایی غریبی درصدای تمام شاعران سیاه شد. نام سرزمین دیگر معنایی برای آنها نداشت و تمامی شاعران به زبان فرانسه می‌نوشتند. زبانی که دولت مستعمرۀ فرانسه به آنها تحمیل کرد.
کتاب حاضر متشکل از ۲۹ شعر اعتراضی از شاعران سیاه است.