مجله برداشت اول

ماهنامهٔ گفتمانی راهبردی «برداشت اول»

«برداشت اول» کاری مشترک از مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری و مؤسسهٔ فرهنگی مطبوعاتی ایران است و باور دارد لازمهٔ حل مسائل عمومی کشور، دوری از سیاسی‌کاری و سیاست‌زدگی و زمینه‌سازی برای سیاست‌پژوهی و سیاست‌گذاری معطوف به «خیر عمومی» است. ازاین‌رو، نباید با بسنده کردن به امر سیاستی، سیاست را به مدیریت فروکاست؛ پس هماره باید امر سیاسی را به‌منزلهٔ امر عمومی پاس داشت.
«برداشت اول» شرط لازم کارایی دولت‌ها را هماهنگی امر سیاسی و امر سیاستی می‌داند؛ از این رو به دنبال پیوند بین امر سیاسی و امر سیاستی در دولت سیزدهم است بنابراین می‌کوشد در دولت سیزدهم هم‌افزایی سیاست‌ورزی و سیاست‌گذاری را در سایهٔ گفتمان «عدالت و جمهوریت» پیگیری کند، به فرهنگ هم‌اندیشی و آزاداندیشی دامن بزند و بازار گفت‌وگوی انتقادی دربارهٔ نهاد دولت در ایران را رونق دهد.

لازم به ذکر است که مطالبی که در ماهنامه منتشر می‌شود لزوماً بیانگر دیدگاه «برداشت اول» و مواضع دولت سیزدهم نیست.

مجلهٔ «برداشت اول» در شماره‌های چهارم و پنجم خود در سه پروندهٔ «آیندهٔ نظم جهانی و فرصت ایرانی»، «اغتشاش و اعتراض؛ قبض و بسط جمهوریت» و «عدالت‌شناسی، دادگری است»، به ترتیب به بررسی چشم‌انداز سیاست خارجهٔ دولت سیزدهم در میانهٔ تحولات نظم جهانی، لایحهٔ دولت دربارهٔ تجمعات اعتراضی و لوازم حقوقی اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی، و نظریهٔ عدالت اجتماعی و نقد و بررسی کتاب «بازاندیشی عدالت اجتماعی» پرداخته است.

آیندهٔ نظم جهانی و فرصت ایرانی

بحث دربارهٔ نظم آینده جهانی و تحولات آن در محافل سیاست‌پژوهی و سیاست‏گذاری جهان، دوباره بیم‌ها و امیدهایی را پیش کشیده است. نقش‏آفرینیِ مؤثر و تضمین‏شدهٔ ایران در معادلات جهانی، مستلزم شناخت درست تحولات جاری، پیش‌بینی تحولات آتی، گذر از سیاست‌های اقتضایی و اتخاذ سیاست‌هایی ایجابی در قبال آن است؛ زیرا برآورد کنونی آن است که در نظم آینده جهان، پیوست‌ها و گسست‌های قدرت بر مدارِ «راه‌ها» استوار خواهد شد.
بر همین اساس است که تلاش دولت برای رفع و خنثی‏سازی تحریم‌های ظالمانه آمریکا، سیاست چندجانبه‌گرایی و سخنرانی رئیس‌جمهور در سازمان ملل دربارهٔ نظم عادلانه جهانی، سیاست همسایگی دولت سیزدهم و عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای، سفر رئیس‌جمهور به چین برای اجرایی‌سازی سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین، و فعال‏سازی کریدورهای ترانزیت منطقه‌ای و بین‌المللی، لاجرم می‌بایست بخش‌هایی از یک کلان‌سیاست مبتکرانه و ایجابی در نسبت با احیای موقعیت ژئواستراتژیک ایران در نقشه ژئوپولیتیک جهان باشد؛ ازاین‌رو، بخشی از پروندهٔ «آینده نظم جهانی و فرصت ایرانی» به شناسایی منطق تحول نظم جهانی اختصاص یافته و در بخش دیگر آن، «فرصتِ ایرانی» در نسبت با تحولات بین‌الملل تبیین شده و برای به چنگ آوردن این فرصت سرنوشت‌ساز، راهبردهایی از زبان سیاست‌مداران و سیاست‏پژوهان آمده است. به‌بیان دیگر این پرونده می‌کوشد همزمان «فرصت ایرانی جهان» و «فرصت جهانی ایران» را ببیند و این دو را در پیوند با یکدیگر به فهم درآورد.

حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه، در گفت‌وگو با «برداشت اول» به بیان مختصات نظم بین‌الملل در دوران جنگ سرد و پسا جنگ سرد پرداخته و با تبیین مبانی و مستندات «سیاست چندجانبه‌گرایی» دولت سیزدهم، درباره گذار از نظم تک‌قطبی به نظم چندجانبه سخن گفته است.
او معتقد است جمهوری اسلامی ایران باید بتواند در محور مقاومت با نگاه به «سیاست همسایگی»، قدرت تثبیت امنیت و توسعه منطقه را به مردم و دولت‌های منطقه بازگرداند. «سیاست چندجانبه‌گرایی» در جهان امروز، این فرصت را فراهم کرده که قدرت‌های نوظهور در عرصه‌های مختلف، نمود و بروز یابند و در چهارچوب آن، ایران بتواند یک کنشگر فعال و یک قدرت اصلی باشد.

در ادامه، سه روایت آمریکایی، چینی و روسی درباره منطق «تحول در نظم جهانی» از زبان جان مرشایمر، رابرت کاپلان، یان شوئه‌تونگ و الکساندر دوگین طرح شده است. حسین سلیمی و ابراهیم متقی در میزگردی ماهیت نظم آتی بین‌الملل و فرصت‌های ایران در میانه تحولات نظم جهانی را بررسی کرده‌اند.
ابوذر گوهری‌مقدم، معاون سیاسی و بین‌الملل مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، به بازخوانی گفتمانی سخنان رئیس‌جمهور در سازمان ملل پرداخته است. سیدآرش وکیلیان از دورنمای دوپاره جهان سرمایه‌داری سخن گفته و مهدی خراتیان سند امنیت ملی آمریکا در سال ۲۰۲۲ را به‌مثابه مانیفست جنگ سرد جدید تحلیل کرده است.
مارکو کارنلوس به تماشای جهان بر فراز جنگ سرد دوم نشسته، رحمن قهرمان‌پور از چشم‌انداز مبهم موازنه در منطقه سخن گفته، محمدرضا مجیدی به فرصت چینی ایران نگاه دارد، محسن شریعتی‌نیا مفاد پیمان شانگهای را بررسی کرده، مجید شاکری درباره ضرورت بیداری حکمرانی در بزنگاه تحولات آتی جهان هشدار داده، ولی کالجی از فرصت‌های اوراسیایی ایران پرده برداشته، طه اکرمی از نظم‌های در حال ظهور گفته، روح‏الامین سعیدی تغییر نظم جهان را در سایهٔ نظریه تغییر نظم بین‌الملل تبیین کرده، مهدی خانعلی‌زاده بر اساس اصل «نه شرقی، نه غربی» نگاهی به موازنه منفی در دوران گذار داشته، علی‌رضا کوهکن طرح صلح بین‌الملل اسلامی را تبیین کرده و علی ضیایی و محمدجواد شاهجویی در کارگروه ترانزیت مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری، به تدوین نگاشت سیاستی راه‌های جهانی به‌منزلهٔ فرصت ایرانی در تحولات آتی جهان پرداخته‌اند.

اغتشاش و اعتراض؛ قبض و بسط جمهوریت

با نظر به صورت‌بندی گفتمان دولت سیزدهم براساس دو رکن «عدالت و جمهوریت»، دومین پروندهٔ شمارهٔ اخیر مجلهٔ «برداشت اول» به حق اعتراض و لزوم اجرای اصل بیست‌وهفتم قانون اساسی اختصاص یافته است؛ اصلی که تأکید دارد: «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است».
پرونده حق اعتراض در سایه رکن جمهوریت گفتمان دولت سیزدهم و مرزبندی میان اغتشاش و اعتراض در گفتار رئیس‌جمهور، این رویکرد را دنبال می‌کند که اغتشاش، تهدید جمهوریت و اعتراض، فرصت جمهوریت است.

ازاین‌رو در گفت‌وگویی تفصیلی با محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس‌جمهور، به لوازم اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی پرداخته است. او در این مصاحبه از اعتراض به‌منزلهٔ یک فرصت برای بازسازی نظام حکمرانی و راهکاری برای کاهش شکاف میان دولت و ملت یاد کرده و خبر از تصویب کلیات لایحه‌ای در دولت سیزدهم می‌دهد که معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری درباره شرایط قانونی برگزاری تجمعات اعتراضی نوشته است.

«جمهوریت؛ تبدیل تهدید اغتشاش به فرصت اعتراض» گفتار مشترک علی بهادری جهرمی و هادی طحان نظیف در همایش «حاکمیت قانون و اعتراض مدنی» است. سخنگوی دولت سیزدهم به تمهیدات ساختاری تأمین حق اعتراض پرداخته و به طرح‌های دولت در سه بخش «نظام انتخاباتی و مسئلهٔ نمایندگی»، «حق رأی نهادهای مدنی در مجامع تصمیم‌گیری» و «نظام اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی فرایند تصمیم‌گیری» اشاره کرده است.
سخنگوی شورای نگهبان نیز با بیان این‌که قانون میان اغتشاش و اعتراض مرز می‌گذارد، تأکید می‌کند مفاد اصل ۲۷ قانون اساسی روشن است و نیازی به تفسیر شورای نگهبان ندارد.

در ادامه، سیداحمد حبیب‌نژاد، سید محمدمهدی غمامی، احسان بابایی، حامد نیکونهاد، سیداحسان رفیعی علوی، سکینه پاد و محمد سلیمانی درچه به سویه‌های حقوقی حق اعتراض توجه و آن را از منظر حقوق عمومی صورت‌بندی کرده‌اند. بیژن عباسی، علی صابری تولایی و حامد کرمی در میزگردی به الزامات اجرای اصل بیست‌وهفتم پرداخته‌اند.
سینا کلهر، سیدحسین شهرستانی، سجاد صفار هرندی، حمید هوشنگی، علی‌رضا بلیغ، علی اخترشهر، مهدی جمشیدی، حمید دهقانیان و محسن جبارنژاد نیز از جنبه فلسفه سیاست و جامعه‌شناسی سیاسی به بنیادهای حق اعتراض و اعتراض به‌منزله یک فرهنگ سیاسی نگریسته‌اند.

عدالت‌شناسی، دادگری است

در بخش اول پروندهٔ «نظریه عدالت اجتماعی» سیدمهدی زریباف، معاون اقتصادی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری، عدالت اجتماعی را به‌مثابهٔ عدالت تنظیمی صورت‌بندی کرده، جمیله علم‌الهدی، دانشیار دانشگاه شهید بهشتی، به پیوستگی‌های هستی‌شناختی عدالت فردی و عدالت اجتماعی نگاهی فلسفی انداخته و جواد حیدری با بهره‌گیری از آرای تامس نیگل، در جست‌وجوی عدالت در جهانی آکنده از نابرابری برآمده است.

در ادامه، به نقد و بررسی کتاب «بازاندیشی عدالت اجتماعی»، تازه‌ترین اثر حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد واعظی و سومین گام او در نظریه‌پردازی در باب عدالت پرداخته شده است. در ابتدا، گزیده‌ای از «نظریه ارزش اخلاقی فراگیر و خودبسنده عدالت» به قلم نویسنده کتاب درباره چیستی و چرایی عدالت اجتماعی آمده، سپس وی در گفت‌وگو با «برداشت اول» از سرفصل‌های ضلع سوم نظریه‌اش در باب عدالت رونمایی کرده و به چگونگی عدالت اجتماعی می‌پردازد.

مصطفی زالی، محمدرضا قائمی‌نیک، مجتبی نامخواه، نجمه کیخا، علی سعیدی، حسین مهدی‌زاده، محمدصادق تراب‌زاده، مهدی شجریان، سیدکاظم سیدباقری و محمد فخرروحانی نیز در فصلی با عنوان «عدالت‌شناسی، دادگری است»، به نقد و بررسی کتاب «بازاندیشی عدالت اجتماعی» پرداخته‌اند.