چالش هسته‌ای – جلد چهارم

پروندهٔ مذاکرات هسته‌ای ایران، فرازونشیب‌های فراوانی را طی کرده است. پس از روی‌ کار آمدن آقای حسن‌ روحانی، به عنوان رئیس‌جمهور در سال ۱۳۹۲ و سپردن مسئولیت پرونده به آقای محمدجواد ظریف، وزیر خارجه از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰، سه توافق ژنو (سوم آذر ۱۳۹۲)، لوزان (۱۳ فروردین ۱۳۹۴) و توافق مهم برجام (۲۳ تیر ۱۳۹۴) با آمریکا و سایر کشورهای ۱+۵ انجام شده است.

در جلد سوم این نوشتار توافق ژنو و بیانیهٔ لوزان مورد بررسی قرار گرفته‌ است و در این نوشتار ان‌شاء‌الله به بررسی تفصیلی توافق برجام، برنامهٔ جامع اقدام مشترک خواهیم پرداخت.

مذاکرات هسته‌ای در زمان آقای حسن روحانی، رئیس‌جمهور وقت، به غرض دستیابی به یک توافق جامع و پایدار از سال ۱۳۹۲ آغاز شد. در این مذاکرات که مسئولیت مذاکرات از شورایعالی ‌امنیت ‌ملی به وزارت خارجه منتقل گشته و به آقای محمدجواد ظریف-وزیروقت خارجه ایران- سپرده شده است، توافق ژنو به‌عنوان مقدمه‌ای برای دستیابی به «گام نهایی» در سوم آذر ۱۳۹۲مورد توافق قرار گرفت.
مذاکرات ادامه یافت تا اینکه در ۱۳ فروردین ۱۳۹۴ چهارچوب کلی توافق جامع، ضمن بیانیه‌ای در لوزان سوئیس اعلام گشت و پس از چندماه و در نهایت توافق جامع با عنوان برجام، برنامهٔ جامع اقدام مشترک، در ۲۳ تیر ۱۳۹۴ مورد توافق مذاکره‌کنندگان ایرانی و آمریکا و سایر کشورهای ۱+۵ قرار گرفته‌ است.
در این نوشتار به بررسی تفصیلی آن می‌پردازیم.